Als het gaat over inspiratie voor reisverhalen schrijven, dan is Iris Hannema toch wel echt mijn held. Haar verhalen zijn om van te smullen en dat effect wordt nog eens vergroot door de manier waarop zij ze vertelt. Overigens klopt de ondertitel niet meer, want het blijkt dat die ‘ontembare wereldreizigster’ tegenwoordig toch behoorlijk getemd is en niet meer zoveel reist. Gelukkig heeft zij in de tussentijd nog verschillende fijne boeken geschreven. Dit is overigens haar debuut uit 2014 alweer.

Het echte reizen

Wat ik vooral kan waarderen is dat Iris in haar boek vertelt over het echte reizen. Als reisjournalist hebben veel mensen om je heen vaak het gevoel dat je continu op vakantie bent. Dat persreizen en reizen voor reportages kei-hard werken zijn, dat snappen veel mensen niet helemaal. Nu gaat dat bij Iris in extremen en dat is prima. Want daar kunnen wij als lezers dan weer lekker van genieten. Want ondanks dat Iris van de ene rare situatie in het andere probleem rolt, gaat ze vol energie en vrolijkheid over de wereld. Die instelling zal haar al vaak gered hebben.

Ieder hoofdstuk in het boek is een andere bestemming. Aan de hand van meestal één verhaal ervaar je direct hoe dit land kan zijn. En vaak geeft ze per bestemming nog wat handige tips. Zoals in het hoofdstuk ‘Aloha from Japan’ noemt ze de beste Japan treintips. Dit boek is niet alleen maar vermaak, het levert zelfs nuttige tips voor degenen die echt op weg naar deze bestemming willen. Of tips voor als je bijvoorbeeld in het buitenland in het ziekenhuis terecht komt. Ook kan ik enorm genieten van de ongenuanceerde omschrijvingen van buitenlanders over de grenzen. Wat ik daarmee bedoel? Denk aan hoe bijvoorbeeld Russen zich gedragen wanneer ze in Australië zijn, om maar eens wat te noemen. Absoluut, Iris generaliseert zich wat af, maar op zo’n manier dat je er direct beeld bij hebt.

De kunst van het verhalen vertellen

Het is niet gek dat Iris Hannema de kunst van het verhalen vertellen wel verstaat. Zij was namelijk reisschrijver en columnist voor de grote kranten en voor het tijdschrift National Geographic. Overigens is het niet mogelijk om het leukste fragment te kiezen, want dit boek is van voor tot achter gevuld met verhalen waar je mondhoeken op zijn minst van omhoog moeten krullen.

Om een indruk te geven:

“Omdat ik een buitenlandse gast ben, krijg ik iets bijzonders uit de keuken. Een worstachtige augurk van twintig centimeter met korte stekels die ruikt naar IJmuidse havens. Door de bruine saus die eroverheen zit, zie ik de kleur niet precies. O, laat het niet waar zijn. Volgens mij ligt er een zeekomkommer, een levend zeedier, voor mijn neus…”

Hoe dit precies afloopt? Tsja, dan moet je ‘Miss yellow hair, hello!’ maar lezen!

Heb jij dit boek al gelezen? Laat me weten wat jij ervan vond!

Meer ‘Judith leest-blogs’ vind je hier.

Banner Vita Walking algemeen