De Rijncruise is voor iedereen – deel 1

 De meeste mensen komen pas met de Rijncruise als reistype in aanraking na hun 50ste levensjaar. En daarbij heerst het beeld dat deze boten vol zitten met bejaarden in rolstoelen die zich rond laten varen en ondertussen van frietjes met appelmoes smullen. Niets is echter minder waar! De Rijncruise blijkt een luxe vakantievorm waarbij aandacht is voor natuur, cultuur en natuurlijk ook een hoop gezelligheid.

Om te testen of zo’n Rijncruise iets voor je is, biedt Feenstra Rijn Lijn een minicruise aan. Gedurende vier dagen ervaar je hoe het is om varend je vakantie door te brengen. Opstapplaats is de Rijnkade in Arnhem, vanwaar je met bussen naar de aanlegplaats in Keulen wordt gebracht en waar de boottocht pas echt begint. Er moet gezegd worden: de gemiddelde leeftijd ligt toch zeker boven de vijftig. Maar rolstoelen heb ik niet gezien en van de enorme berg rollators aan boord wordt maar door een enkeling gebruik gemaakt. En gedurende die vier dagen stond er geen enkele keer frietjes met appelmoes op het menu.

Gemak dient de mens

Wanneer de bussen de kade aan de Rijn in Keulen opdraaien, staat het personeel van de MPS Statendam al te wachten. Nog voordat wij kans hebben om de bus te verlaten, tillen zij de eerste koffers al op het schip. Doordat alle koffers zijn voorzien van een label met hutnummer, worden deze rechtstreeks naar de juiste hut gebracht. Via de loopbrug worden we ondertussen naar het restaurant gedirigeerd waar een lunch voor ons klaar staat. Deze mensen weten wat crowdmanagement is! Alle 180 passagiers zijn toegewezen aan een vaste tafel in het restaurant en in no time zit iedereen op de juiste plek met een bordje eten voor zijn neus.

De lunch bestaat uit een uitgebreid buffet van brood, beleg, salades en zoetigheden. En iedere dag is er een ander warm lunchgerecht. Terwijl iedereen aan het eten is, vaart het schip al de stad Keulen uit, richting Andernach. Na de lunch kan iedereen rustig inchecken. De zon schijnt en de helft van de passagiers probeert eerst het zonnedek uit. Zo zit je, na nog geen twee uur aan boord, al met je zonnebril op je neus en een wijntje in je hand en heb je het gevoel alsof je al weken vakantie hebt!

Nederlands vermaak

De hutten zijn niet heel groot, maar van alle gemakken voorzien. Overdag zijn de bedden omhoog geklapt en is er plek op de banken om te zitten aan een tafeltje. Ook hangt in ieder hut een televisie met ontvangst van alle Nederlandse zenders. ‘Ik kan echt niet zonder Utopia en we kijken ook iedere avond Hart van Nederland’, vertelt onze buurvrouw opgelucht. Wat zij dan nog niet weet, is dat er vrijwel niemand tijd besteedt aan het kijken van televisie gedurende deze minicruise omdat er zoveel leukere dingen te doen zijn.

Wat er allemaal te doen is, krijgen we snel daarna te horen. Tijdens een bijeenkomst met koffie en thee met zo’n vruchtensnoepje die ik herken van vroeger bij mijn oma thuis, wordt het programma van de komende dagen gepresenteerd en kunnen er excursies geboekt worden. Iedere dag stopt het schip en is er kans om een stad of dorpje te bezoeken. Gelukkig duurt deze uitleg maar een half uurtje want iedereen is ongeduldig om zijn plekje op het zonnedek weer terug te zoeken. De eerste passagiers steken ook al nieuwsgierig een hand in het water van het zwembad. ‘Hmmm… aangenaam… als we nog ergens tijd tussendoor hebben, zie ik een duik wel zitten’, glimlacht een van de mannelijke gasten.

Culinaire verbazing

In de avond worden we weer bij elkaar geroepen. De eigenaar van het schip vaart, bij afwezigheid van een manager, deze keer mee en presenteert hoogstpersoonlijk zijn personeel. De matrozen zijn Roemeens, de mensen van housekeeping en van het restaurant komen uit Bali, de machinist is een Slowaak en de kapitein, receptionisten en heren van de bediening komen uit Nederland. Een bont gezelschap bestaande uit 35 personen die het deze 180 passagiers gedurende vier dagen constant naar hun zin willen maken. Samen proosten we met onze welkomstcocktail op een behouden vaart.

Waar ik smakeloos buffet-eten had verwacht op een reis als deze, blijkt dat we dagelijks een ander viergangendiner geserveerd krijgen. Bestaande uit een koud voorgerecht, een soep, een hoofdgerecht en een dessert. En geen schnitzel of saté, maar varkenshaas, eendenborst of roodbaarsfilet. ‘En op de laatste avond serveren we het Captains Dinner, maar daar verklap ik verder nog niets over’, fluistert een van de jongens van de bediening ons toe met een trotse glimlach. Laatste avond?! Daar willen we nog helemaal niet aan denken!
Iedere avond meert het schip ergens aan en gedurende de nacht wordt er niet gevaren. Dit geeft de passagiers twee mogelijkheden: of je gaat in de avond op pad in het stadje of dorp waar we aangemeerd zijn of je blijft op het schip. Voor degenen die geen puf meer hebben om op pad te gaan is er entertainment. In de vorm van zanger Hugo of zanger Manfred of in de vorm van bingo en een loterij. De dames zien dit alles wel zitten, bestellen een advocaatje met slagroom en sjoenkelen gezellig mee met de ‘golden oldies’ die gespeeld worden.

Andernach bij nacht

De eerste avond wordt aangemeerd in Andernach. We stappen van de boot af voor een avondwandeling. Recht tegenover de boot ligt de toegangspoort naar het stadje. Daarachter smalle steegjes met vakwerkhuizen en veel beelden in de gevels. Het is rustig maar we hebben het idee dat we van alle kanten bekeken worden door die mannen in de muur. De steegjes komen vrijwel allemaal uit op een groot, open marktplein. Alle vakwerkhuizen zijn sfeervol verlicht. Andernach heeft een klein centrum met goed onderhouden gebouwen met aandacht voor detail.

Andernach is een van de oudste steden van Duitsland, in 1988 vierden zij het 2000-jarig bestaan en er zijn nog veel Middeleeuwse gebouwen te bewaard gebleven. We lopen naar Der Runde Turm uit de 15de eeuw en een steenworp verder ligt de Mariendom uit de 12de eeuw. Deze enorme kerk is goed verlicht, maar doet wat spookachtig aan in het donker. We lopen om deze basiliek heen en proberen geen detail van de friezen en kapitelen te missen. Rondom deze dom staan verschillende gebouwen zonder publieke functie met kleurrijke glas-in-lood ramen en opvallende, grote art-deco deuren. Diep onder de indruk wandelen we even later over de Rijnkade weer terug naar de MPS Statendam.

Algemene informatie

Dit is het eerste deel van het reisverhaal over de Rijncruise. Het tweede deel gaat over de stad Koblenz, Boppard, de Lorely en Königswinter.
De MPS Statendam heeft een eigen Facebookpagina.