Met de wind in de zeilen van de El Galante

Een week lang vaar ik mee op het zeiljacht El Galante. Met de Nederlanders Gerlinde en Dreas die mij kennis laten maken met alle aspecten van het zeilen. Een bewogen week met veel avontuur en prachtige landschappen, waarin ik mijn hart verlies aan het zeilen.

Op sleeptouw nemen

Het is nog ochtend als ik aankom in de hoofdstad van Lanzarote: Arrecife. Na een kort busritje wandel ik drie kilometer over de boulevard, naar de haven van de stad. Hier word ik opgewacht door Gerlinde en Dreas met een lekker stuk Spaans gebak. Al meer dan tien jaar bevaren zij met de El Galante de wijde wereld. Voor het eerst nemen zij gasten mee op hun buitenlandse tochten. En ik ben de allereerste! Er is ruimte voor acht gasten, maar later zal blijken dat het goed uitkomt dat ik de enige ben.

De eerste dag is om te wennen. Aan het op en af de boot klimmen, aan de lichte deining en aan de smalle doorgangen binnen in de boot. Ook is de eerste dag om Arrecife te ontdekken. Lees de mini hier. https://jlovestotravel.com/mini-capital/
Met een glas wijn in de hand proberen we in de vroege avond de laatste stralen zon mee te pikken. Zodra het donker is, kruipen we de gezellige kajuit in. Een kacheltje gaat aan, het is januari en volgens de lokale inwoners hebben ze het nog nooit zo koud gehad. Het weer is rustig, dus ik hoef ‘s nachts alleen maar te wennen aan mijn smalle slaapplaats.

 

In onze sas zijn

De volgende ochtend blijkt dat ik al ‘zeilgewoontes’ overneem. Zo kijk ik direct hoe het weer is en hoeveel wind er voorspeld wordt. Windsnelheden in knopen en afstanden in zeemijlen. Alleen dat stuur- en bakboord wil maar niet lukken… Eenmaal buiten de haven gaan de zeilen uit. Heerlijk! Die stilte op de zee, geur van het zoute water en de warme stralen van de opkomende zon. Gerlinde kijkt me vragend aan: ‘Wil je ook?’ Een paar seconden later sta ik aan het roer. De boot vliegt van links naar rechts. Gelukkig krijg ik er na een tijdje wat meer gevoel voor en klieft de El Galante op een zij door de golven.

 

De afgelopen uren hebben we paralel aan de kust gevaren richting het Noorden. Nu moeten we van richting veranderen en gaan overstag. De kracht van de wind is enorm en ik moet met mijn hele gewicht in de touwen hangen. Uiteindelijk zwiept het grote zeil naar de andere kant. We varen El Rio binnen, de smalle zeestraat tussen Lanzarote en het kleine eilandje La Graciosa. Aan onze ene kant steile rotswanden die iedere seconde een andere kleur bruin krijgen. En aan de andere kant de gele bergen van La Graciosa met op twee plekken witte huisjes.

 

Het over een andere boeg gooien

Aangezien de El Galante 16 meter lang is, mogen we niet bij de andere zeiljachten in de haven liggen. Te groot! We krijgen een plaatsje aangewezen tussen een grote motorboot en een kapotte ferry. Laatstgenoemde ligt met brullende motor aan de steiger, zo ruiken en horen we… Veel plaats tussen deze boten is er niet, maar Dreas is een stuurman ten top en heeft ons ‘bootje’ er in een paar minuten tussen zonder iets te raken. Vertwijfeld kijkt hij direct naar de steiger. Er is een tijdje terug een storm geweest en het eind van de steiger is afgebroken. Dit eindje bengelt aan de rest van de steiger en alle aansluitingen (water en electra) werken dus ook niet.

Een van de twee dorpen op dit eiland is Caleta del Sebo. We wandelen via het kleine strand door de straten van zand tussen de witte huisjes. Het is verlaten en straalt eenzaamheid uit. Terug op de boot zegt Dreas: ‘Het kan dat je vannacht een knisperend geluid hoort. Dat zijn hele kleine visjes die knabbelen aan de onderkant van de boot.’ Ik heb het gevoel dat hij me voor de gek houdt, maar ‘s nachts hoor ik inderdaad het geluid. Zou het dan toch? Het is een onrustige nacht met veel wind en regen. De boot beweegt wild aan het losse stuk steiger en lijnen slaan tegen de mast.

Een kink in de kabel

De volgende ochtend besluiten we om direct te vertrekken. Er wordt slecht weer met flinke wind voorspeld en dan willen we liever in een rustige haven liggen. We varen weer via El Rio. Terwijl Dreas voor op de boeg de zeilen in orde probeert te maken, staat Gerlinde aan het roer aan de achterkant. De deining is enorm, het ene moment zien we Dreas diep naar onderen duiken en het andere moment is hij ver boven ons. Mijn reisgidsje had me al gewaarschuwd want daarin is te lezen dat het behoorlijk kan spoken op dit stuk. Zodanig dat de ferries niet varen…

Zodra we El Rio uit zijn, wordt het beter. Het is gek om te realiseren dat de deining, dus de brede golven, van de zijkant komen. En de kleine golfjes die door de wind ontstaan van voren. Hierdoor gaat de boot soms alle kanten op. We willen het grote zeil uitgooien, maar dit lukt niet. Er zit een val (staalkabel) vast boven in de mast. Dan maar varen op de twee voorzeilen. Het weer en daarmee ook de golven worden gelukkig steeds rustiger en uiteindelijk kunnen we genieten van deze lange tocht naar het Zuiden van Lanzarote.

 

Roeien met de riemen die je hebt

We liggen inmiddels in Marina Rubicon, een splinternieuwe haven in Playa Blanca, een van de meest toeristische plaatsen op Lanzarote. Via een app houden we de wind in de gaten. Niet te veel en ook niet te weinig wind is nodig. De komende twee dagen gaan alle cijfers in het oranje, wat wil zeggen dat het te heftig is om prettig te zeilen. We vullen onze tijd met boodschappen doen, poetsen, wassen en wandelen. Ondertussen doen de regen en de zon een wedstrijdje en is de wind er altijd. Wanneer we, over land, langs de baaien van Punta de Papagayo wandelen en er een zeiljacht voor anker gaat, zegt Dreas: ‘Dat wil ik ook!’ en het volgende plan is geboren.

Na twee dagen is alles weer rustig. Vanuit het zuidelijke punt van Lanzarote waar we nu zijn, is het een klein tochtje naar de overkant, waar het eiland Fuertaventura ligt. Daar vlak voor de kust ligt Isla de Lobos. We gaan voor anker in een baai met veel rondvaartbootjes en duikers. In de luwte tussen die eilanden is het water helderblauw, je ziet de vissen op en neer schieten en je kunt zelfs de rotsen op de bodem zien. In de zon genieten we van een lunch en het paradijselijke uitzicht.

Op dreef raken

Wanneer we weer willen vertrekken, blijft het anker vast zitten achter de rotsen op de bodem. Na een kwartier wrikken en uiteindelijk met hulp van de gelijdelijn krijgen ze het anker weer omhoog. We varen rondom Isla de Lobos weer terug richting Lanzarote. Richting de baai waar Dreas een paar dagen eerder van zei: ‘Daar wil ik ook voor anker.’ Zo gezegd, zo gedaan. Vlakbij ligt een ‘chill-out cruise’. Dit is een klein bootje met een flink blakende bbq en zes dronken Engelse vrouwen. Gelukkig vertrekken zij voor zonsondergang weer naar het vasteland.

Als we gaan slapen, is er een flinke deining. Ik vlieg van links naar rechts in mijn kleine bedje en moet me schrap zetten om niet eruit te vallen. Na een half uur besluit ik om in de kajuit te gaan liggen. Buiten gaat het inmiddels helemaal los, flinke regenbuien met windstoten trekken over ons heen. Ineens een enorm lawaai. De boot vliegt nog steeds alle kanten op. Dreas staat binnen een paar seconden ook in de kajuit. Het anker is los geschoten en we zijn 35 meter naar achteren geschoven waarbij het anker over de rotsen is gesleept.

Gerlinde stelt een ankeralarm in en Dreas controleert buiten alles. Met een kop warme melk en thee besluiten we om de twee uur de wekker te zetten om te controleren of we niet los zijn geraakt. Die nacht doe ik natuurlijk geen oog meer dicht. En nog voor zonsopgang hebben we alles in orde gemaakt om terug te zeilen naar Arrecife. Terwijl de wind een stuk is gaan liggen, de zon weer achter de bergen te voorschijn komt en wij met een brak hoofd in de kuip zitten, zeilen we op ons gemak terug naar Arrecife. Wat een avontuur!
 

Ook zeilen met Gerlinde en Dreas op de El Galante?

Dat kan! Sterker nog, dat is een dikke aanrader!
Op hun website https://elgalante.nl kun je zien waar en wanneer je mee kunt aan boord.
In de wintermaanden hebben ze meestal buitenlandtochten in warmere gebieden zoals de Canarische Eilanden, de Azoren en Spanje. In de zomer kun je mee op het IJsselmeer of naar de Waddeneilanden.

Wil je weten waar de El Galante op dit moment is?
Ga dan naar www.vesselfinder.com en zoek op El Galante.

 

 

De tocht:

Dag 1: Arrecife
Dag 2: Arrecife – La Graciosa
5 uur zeilen, 27 zeemijlen
Dag 3: La Graciosa – Marina Rubicon in Playa Blanca
Bijna 8 uur zeilen, 42 zeemijlen
Dag 4: Marina Rubicon in Playa Blanca
Dag 5: Marina Rubicon in Playa Blanca
Dag 6: Marina Rubicon in Playa Blanca – rondom Los Lobos – Playa de Mujeres
21 zeemijlen
Dag 7: Playa de Mujeres – Arrecife
4 uur zeilen, 18 zeemijlen