Niet al te ver buiten Nederland, ligt in Duitsland de Vulkaaneifel. Een prachtig gebied om te touren met veel bezienswaardigheden en rustgevende natuur. Op Reisroutes.be is een autoroute met vier luswandelingen te downloaden, waarmee je op een gemakkelijke manier de omgeving kunt verkennen. Wij testen deze route voor je uit.

De route begint met een korte uitleg over het gebied. Bij de naam Vulkaaneifel denk je misschien aan lava, maar in Duitsland is lava nooit te zien geweest. Wel waren er gasexplosies, dat ook een vorm vulkanische activiteit is. Door deze explosies ontstonden meren. Genoeg theorie, wij willen rijden! De tocht vanaf onze slaapplek naar onze eerste stop in Büdesheim begint al goed. Bochtige wegen, weinig ander verkeer en na iedere bocht óf een prachtig uitzicht óf een gezellig dorpje. Het is even zoeken om het startpunt van de wandelroute, een picknicktafel in het gras langs de weg, te vinden.

Onze route-omschrijving zegt het al ‘weg van het massatoerisme’ en maar gelukkig ook, want er is hier maar plek om welgeteld een auto te parkeren. We laten het Kadettje even achter voor een wandeling naar de krater van de vulkaan Kalem. Onderweg zien we al grote basaltblokken liggen, die aangeven dat we in de buurt van de vulkaan komen. Eerst volgt een enorme steengroeve (de grootste van de Eifel) waar vulkaansteen wordt gewonnen. Na de steengroeve lopen we over een smal pad over de rand van de vulkaankrater. Het is goed zoeken, want de natuur heeft alles overgenomen, maar als je goed kijkt, herken je de randen van deze krater.

Na een uurtje wandelen zien we ons Kadettje weer staan aan het einde van het wandelpad. De route gaat verder via de plaatsjes Gerolstein (bekend van het bronwater) en Kasselburg. Na wat gecirkel door laatstgenoemd dorp, gaat de weg langzaam richting een ruïne boven op een berg: Adler- und Wolfspark Kasselburg. Hier start weer een luswandeling, maar wij kiezen ervoor om het park en de ruïne te bezoeken. De roofvogelshow met adelaars, gieren, uilen en andere roofvogels is indrukwekkend. De verschillende vogels zijn nog de enige bewoners van de ruïne en leven in kooien in de gigantische resten van dit kasteel.

De volgende ochtend rijden we door een stuk glooiende landschap terug richting Gerolstein. Hier bezoeken we Burcht Löwenburg, een ruïne vanwaar je een ver uitzicht hebt over Gerolstein en het Kylttal. Vanaf het dorp kun je met de auto zo naar boven rijden. Het pad is smal en onverhard en we duimen dat we geen tegenliggers krijgen. Het pad vervolgt onder een ronde boog heen en met knap stuurwerk zorgt Twan ervoor dat we onze spiegels niet verliezen. Bovenaan de ruïne aangekomen, is een parkeerplaats en stappen we even uit om van het uitzicht te genieten.

Deze regio staat bekend om zijn koolzuurbronnen, die ontstaan zijn door de vulkanen in het gebied. Er wordt nog steeds veel bronwater gebotteld hier. Onderweg stappen we weer even uit voor een korte wandeling en zien ineens een soort waterval liggen. Zeker de moeite waard voor een korte stop! De route gaat verder richting Daun en Gemünden. De kronkelige wegen gaan nu tussen een aantal meren door en dat levert prachtige plaatjes op. Reken erop dat je verschillende keren wilt stoppen onderweg om foto’s te maken. Aangekomen bij het Weinfelder Maar, het Gemünder Maar en het Schalkenmehrer Maar moeten we toch weer even de auto verlaten.

Er liggen een aantal grote parkeerplaatsen in het gebied, aangezien je niet met de auto tot bij de meren kunt rijden. Vanaf de parkeerplaats wandelen we naar het eerste meer. Op de oever ligt, eenzaam, een felwit kapelletje. De route loopt verder over de oever van het meer, om aan de overkant omhoog te lopen. Hier lopen een paar ezeltjes naar ons toe om te kijken of wat eetbaars bij ons hebben. Vanaf deze weide heb je uitzicht over het volgende meer. Een brede wandelweg volgt en vanaf de Dronketurm (heeft niets met alcohol te maken) zie je ineens ook het derde meer liggen. De route komt uiteindelijk weer uit bij het kapelletje en dus ook bij de parkeerplaats waar ons Kadettje staat.

We stappen weer in de auto en volgen de kronkelige weggetjes die nooit gaan vervelen. Ineens zien we in de verte een enorm kasteel tegen een bergwand liggen. Hoe daar te komen, is totaal onduidelijk, maar vanuit de auto is het al indrukwekkend om te zien. Een andere attractie in de omgeving en voor autoliefhebbers een bezoekje waard is de Nürnbergring. Aangezien dit een openbare tolweg zonder snelheidslimiet is, kun je hier, tegen betaling, met je eigen auto rijden. Dit deel van het circuit is twintig kilometer lang en wordt gezien als een van de meest technische en gedurfde stukken weg om te racen.