Pieterpad etappe 9 begint in verwarring. De route start niet bij het station, waar de trein vanuit Ommen ons zojuist heeft afgezet. Er staat een uitleg in de gids, maar er staan geen rood-witte ‘fliepjes’. Wanneer we midden tussen de winkels lopen, zien we ineens deze welbekende ‘fliepjes’ weer staan.

Al snel laten we de stad achter ons. Of eigenlijk naast ons. We wandelen door een stuk velden met wat ‘grote grazers’. Het is een droge tijd geweest dus de natuur is vooral geelgekleurd. Ineens komen we bij een groen stuk, hier slingert een beekje door het veld. En wat schetst onze verbazing? Het blijkt om een stuk wildwaterbaan te gaan. Door de beek af te sluiten en het water via een andere, aangelegde route te leiden, ontstaat er een wildwaterbaan voor kano’s.

We verlaten dit stuk ‘wildwaterveld’ via klaphekjes en steken een viaduct over. De route volgt nu een fietspad en dat zullen we weten! Om de paar minuten moeten achter elkaar lopen om weer een stel fietsers voorbij te laten. We snappen het wel, een mooi aangelegd pad, dwars door de natuur. Dat de route alleen maar over verharde paden loopt, doet niets af aan de schoonheid van de omgeving. En de paadjes hebben allemaal klinkende namen: Vrëchienpad, Sumpelpad, Heemser Hooilandenweg en Bollenkolkpad.

We komen aan in het kleine dorp Rheeze en zien een terras waarvan de stoelen bestaan uit omgekiepte kruiwagens met een lekker kussen erin. Het is nog vroeg in de middag, maar de plek bruist al van de gezelligheid. Verschillende wandelaars en fietsers besluiten hier de beentjes even te strekken. Rheeze bestaat verder uit nog een aantal grote boerderijen. Even verderop zien we een stel mannen dapper op het dak staan. Ze zijn bezig om het riet te vervangen.

Wanneer we weer verder gaan, lopen we vooral over wegen. Gelukkig is het totaal niet druk, dus hebben we geen last van voorbij razende auto’s. Maar goed dat we zojuist extra kracht hebben opgedaan op het terras. Want wanneer we eindelijk het bos inlopen, is het regelmatig ploeteren door het mulle zand. We doorkruisen het Diffelerveld en volgens de kenners is er een kans dat we wat wild kunnen spotten. Wellicht ligt het aan het warme en droge weer, maar er laat zich niets zien.

Na een tijdje ligt het Vechtdal aan onze voeten. Een mooi riviergebied waar door de kanalisatie van de Vecht een mooi gebied is ontstaan met laagstaand water. De Junner stuw zorgt er nu voor dat het grootste deel van het rivierwater een andere route volgt. Er wordt druk gewerkt, want het blijkt dat de brug in slechte staat is. We lezen dat de werkzaamheden nog wel een paar jaar zullen duren. Gelukkig kan de brug het gewicht van twee personen wel nog dragen!

We lopen verder door het bos en passeren een slagboom met ‘Landgoed Junne’ erop. Het hele landgoed telt een omvang van 1047 hectare (zo’n 1500 (!) voetbalvelden) en is daarmee een van de grootste particuliere landgoederen in Nederland. In 2018 werd het landgoed verkocht voor ruim 25 miljoen euro. We knipperen even met onze ogen als we al deze getallen op ons in laten werken… En dat met de Koedrift onder onze voeten, een pad waarover vroeger het vee naar de stallen werd gebracht. Daar kunnen we ons dan weer beter een voorstelling van maken.

Het laatste stuk van deze etappe loopt door het bos. In een flits zie ik iets zwart het pad voor me oversteken. Was het een zwijntje? We luisteren stil, maar horen of zien niets meer. Hier ligt De Sahara. En dat is geen grapje. Een stukje oud stuifzand heeft deze veelzeggende naam gekregen. We zijn nu bijna in Ommen! Maar schijn bedriegt, want het is nog best een stukje wandelen over een fietspad langs een autoweg. Niet het meest inspirerende stuk van de etappe… Het feit dat Ommen een leuk en gezellig dorp is, maakt gelukkig een hoop goed!

Pieterpad etappe 9 van Hardenberg naar Ommen.
Deze etappe is 21 km lang. Onze teller komt toch op ruim 24 km uit. Inclusief korte stops en fotomomenten hebben we hier net geen 6 uur over gelopen.

Meer informatie over het Pieterpad vind je op www.pieterpad.nl.

Andere verhalen over etappes van het Pieterpad vind je op de speciale Pieterpadpagina.

Hoe kom je er?

Er is een treinstation in Hardenberg. Vanuit Ommen duurt het treinritje welgeteld 12 minuten.

Eten en drinken?

Bij De Rheezer Kamer kun je terecht voor een heerlijke kop koffie of thee met een heerlijk stuk gebak. (cheesecake met rode vruchten in ons geval) Je zit in omgekiepte kruiwagens, op zachte kleedjes. De hele aankleding van deze B&B met theetuin/koffiekamer is af!

Na afloop van de etappe, mag je jezelf in Ommen belonen met een heerlijk ijs van IJssalon Ekkelenkamp. Een aanrader zijn de aparte smaakjes zoals het popcorncaramel-ijs!

Overnachten?

In Ommen heb ik als een roosje geslapen bij B&B ‘t Sloaphuus van mevrouw Gerda Horsman. Wat een lieve dame is dit, die enorm goed voor je zorgt. Ik kreeg een huissleutel mee, omdat ik pas laat op de avond terug zou zijn. Het ontbijt was erg uitgebreid, met bijvoorbeeld verse aardbeitjes om van te smullen!
De inrichting van de slaapkamer brengt je terug naar de jaren 70. Dat heeft zijn charme en doet niets af aan de kwaliteit.