Op pad met een camper

Laat ik beginnen met zeggen dat ik als kind ooit wel eens gekampeerd heb. En daarmee houdt mijn kampeerervaring dan ook helemaal op. Toen we deze reis door het Westen van Canada boekten, heb ik daar eigenlijk geen moment over nagedacht.
Tot ongeveer 2 weken voor de reis, toen ben ik filmpjes gaan kijken en tips gaan zoeken.
Aangekomen in Vancouver begin ik toch na te denken over het leven in een camper. Een dag voor het ophalen moet je de
verhuurder bellen om een precieze afspraak in te plannen om wachttijden te voorkomen. Eerst krijg ik een bandje, dus ik weet dat ik goed zit. Dan moet ik wachten… en wachten… en wachten… geen gehoor. En dat nog eens 2 keer… Ik begin me langzaam een beetje
ongerust te maken. Toch nog een keer proberen… en ja! we hebben verbinding! We dienen ons morgen om half 2 te melden bij het ophaalpunt.

De volgende ochtend boeken we een taxi om naar het ophaalpunt van Cruise Canada te komen. Eerst nog gekeken of dit met het
openbaar vervoer te doen is, maar dit kost te veel overstappen en is niet eens veel goedkoper dan een taxi. Na een half uurtje rijden, komen we bij de ophaallocatie aan dat zich op een industrieterrein bevindt. Eerst maar eens ons melden bij de balie.
Vervolgens gaan we buiten in het zonnetje zitten op de stenen bankjes voor het gebouw. Een voor een worden de wachtenden naar binnen geroepen om het papierwerk in orde te maken. Hier kun je ook stoeltjes bijbestellen. Er zit namelijk alleen een tafeltje in de camper en geen stoeltjes. Na het invullen van wat paperassen en het laten zien van onze rijbewijzen worden we weer naar buiten gedirigeerd. Om te wachten… en te wachten… en te wachten… Wederom worden een voor een de wachtenden naar voren geroepen, wordt er een camper voorgereden en volgt een uitleg.
 
Dan komt een vrolijke meid aanlopen, genaamd Summer, die onze naam roept. Ze heeft zojuist een flinke camper voor onze neus geparkeerd. Ze loopt om het gigantische ding (voor mijn gevoel dan) heen en noteert supersnel de krassen en deukjes op een papiertje.
Dan begint de uitleg. Let op! Geen diesel, maar benzine tanken. Ze laat zien wat er achter ieder klepje zit. En volgens mij zegt
ze bij het klepje waar de propaantank zit: dichtdraaien door naar rechts te draaien, alleen nodig als je de ferry op gaat of laat bijvullen.
Mooi, denk ik nog, dan hebben we dat waarschijnlijk niet nodig. We stappen naar binnen, ook daar een supersnelle rondgang door het interieur en cabine. En een supersnelle uitleg over hoe alles werkt. Met name het paneeltje waar alle niveau (water, electra, gas en tanks) staan, bestudeer ik goed. Ziet er allemaal erg simpel uit dus moet goed komen! Summer wijst ons nog op een flinke boekwerk dat achter de bestuurdersstoel ligt, waar we alles nog eens rustig kunnen nalezen of opzoeken. Ze stapt uit de camper en hup, door naar de volgende wachtenden. We kijken een beetje om ons heen en trekken wat laatjes open. Servies staat netjes in plastic bakken zodat dit niet door de hele camper kan schuiven. Een flinke koelkast met vriesvak en veel kastruimte.
We blokkeren de oprit van Cruise Canada dus besluiten maar snel te vertrekken.
Eerst tanken en boodschappen doen. Want we willen nog naar onze eerst campground in Manning Park en die is nog een eindje rijden.
Op een papiertje dat Summer ons ook nog in de handen heeft geduwd staat de route naar verschillende tankstations en Wallmarts in de omgeving. Deze vergeleken met onze route ‘and off we go!’
Thuis hebben we al een boodschappenlijstje gemaakt, dus dat zorgt voor wat structuur in de zoektocht door deze enorme Wallmart.
Een hoop basisproducten zoals koffie, thee, melk, yoghurt, brood, boter, beleg en wat eenvoudige dinners. Een een kilo keukenrol!
Ook gaan we op zoek naar speciaal toiletpapier voor campers en van die chemische blokjes voor in het toilet. Van beiden is er 1 stuk aanwezig in de camper, maar daar gaan we het zeker geen 2 weken mee redden. Dus zoeken… en zoeken… en zoeken… Niet gevonden. Nou ja, dat komt later nog wel. Vervolgens de camper volgetankt en we kunnen eindelijk echt op pad.
Na een relatief rustig ritje waarbij we aan de camper kunnen wennen, komen we aan in Manning Park. We zien het bordje van de campground, maar rijden net te snel en dus er voorbij. Even verderop ligt een grote chalet met een soort receptie. Ik loop maar even naar binnen om te vragen hoe het werkt. De dame zegt vriendelijk: gewoon de campground op rijden, een vrij plekje uitzoeken en dan komt er vanzelf iemand voor de registratie en betaling. Zo gezegd, zo gedaan.
We rijden over smalle slingerpaadjes door het bos. Overal staan tenten en een enkele camper. We besluiten om iemand om hulp te vragen. We zwaaien naar een dame met een hond en ze geeft ons de tip om even verder door te rijden, omdat daar nog veel vrije plaatsen zijn. Dat klopt! We zoeken een mooi plekje uit en parkeren de camper in.
En dan? Alle spullen verzamelen (zoals onze tassen) die gedurende de reis door de hele camper geslingerd zijn. Daar morgen toch maar even wat op verzinnen, zodat die vast liggen. Dan zien we ook 2 grote rollen liggen boven de cabine. Iedere rol bestaat uit een slaapzak,
lakens, 2 handdoeken, een klein doekje en een kussen. Handig! In de laatjes van de keuken vinden we de keukendoekjes.
We maken het bed op. Verkeerd om, blijkt achteraf. En vullen wat kastjes met onze spullen. We hebben overigens de eerste nacht een campground zonder faciliteiten. Achteraf niet zo handig, want je wordt direct in het diepe gegooid en kunt niet even oefenen met het gebruik van de camper. Daarnaast is er een fijne campground (Burnaby Cariboo RV Park) vlakbij de verhuurlocatie, waar kampeerders
die terugkomen van hun reis, hun overgebleven boodschappen achterlaten, die jij dan weer mee kunt nemen. Erg handig en scheelt natuurlijk enorm in de kosten. Niet alleen in de USA, maar ook in Canada is alles groot. Dus de meeste mensen maken hun verpakkingen niet leeg tijdens een camperreis.

We zien overigens niemand meer van de campground voor registratie en betaling. (Uiteindelijk klopt deze dame pas de volgende ochtend vroeg op de deur en blijkt registratie slechts een papiertje te zijn als bewijs van betaling.)
Ons eerste maaltje is een feit en zodra de duisternis invalt, koelt het flink af. Zoals we al snel zullen merken, leven de meeste
kampeerders ook met het daglicht. Als de zon ondergaat, gaan ze naar bed en als de zon opkomt, staan ze op. Vroege vogels dus,
maar ik kan je verzekeren dat je je daar razendsnel aan aanpast. Oh ja, nog even over dat maaltje. In no-time schrokken we ons helemaal wezenloos van het rookalarm, dat (erg handig!) recht boven het fornuis zit en erg gevoelig blijkt te zijn. Ik kan me niet voorstellen dat ook maar iemand is, die dat ding kan laten zitten tijdens het koken…
In de dagen die volgen wennen we erg snel aan de gewoontes in en om de camper. Zo leggen we keukenrol tussen het servies en onder
het gasfornuis om het gerammel tijdens het rijden te beperken. We draaien ons bed om en liggen nu met onze hoofden achterin de camper want dit ligt beter en is warmer. We leren omgaan met de verwarming die in 10 minuutjes warm is en dan ook op een zodanige manier dat het onprettig is om deze aan te laten. Dus beter meerdere malen 10 minuutjes warmen, dan een uur aan 1 stuk.
Regelmatig pakken we het dikke boekwerk erbij om even wat op te zoeken. Want er zijn genoeg vragen die we krijgen. Zoals: hoeveel liter kan er in die watertank en hoe lang zou je daarmee doen? Hoe werkt het precies om de vuiltanks te legen? En moet je propaantank nu wel of niet dichtdraaien als je gaat tanken? (er staat overal van wel, maar dat heeft ze niet in haar uitleg gezegd)
Zo ontdekken we ook dat de magnetron niet werkt, als we geen stroom via de kabel hebben.
We zien in het boek veel en dikgedrukte waarschuwingen dat je de camper niet mag gebruiken als het vriest, omdat deze niet winterklaar is. Oei… Ze voorspellen ’s nachts vrieskou in de Canadese Rockies… Moeten we die dan maar overslaan? Of hoe gaan we hiermee om? Een hoop gegoogle verder besluiten we gewoon te gaan en ter plekke te kijken. We zullen vast niet de enigen zijn die hier tegenaan lopen.

Bij aankomst blijkt het prima weer te zijn en niet te vriezen, dus geen vuiltje aan de lucht!
Totdat we (ons volledig niet bewust van de weersomstandigheden) doorrijden naar Well’s Gray Park. Het is 20 graden en de zon schijnt!
We installeren de camper op deze fijne plek, midden in de bergen. Tot ik de volgende ochtend vroeg naar het toilet moet en bijna op
mijn gezicht ga omdat de houten veranda van het toiletgebouw bevroren is. Oeps! Ik doe bij terugkomst in de camper een snelle inspectie maar alles lijkt nog te werken. Na nog wat gedoezeld te hebben, wordt de rest van de campground ook wakker. We horen dat het die nacht 7 graden gevroren heeft! De andere kampeerders zijn ook totaal verrast en hebben dus ook bijvoorbeeld hun waterslang aangesloten gelaten. Niemand heeft schade en bij navraag bij enkele kampeerrottten horen we dat deze campers echt wel tegen een stootje (en dus een nachtje vorst) kunnen. Laten we het erop houden dat het boek vooral heel voorzichtig is.
Waar je overigens in Nederland met een gewoon rijbewijs maar tot 3500 kg mag rijden, maakt dit in Canada niets uit.
Onze camper woog ruim 5000 kg en hier heb je dus geen ander of internationaal rijbewijs voor nodig.
En ik had het eerder in dit stuk over speciaal toiletpapier en chemische blokjes voor het toilet. Ook die hebben bleken later erg
moeilijk te vinden. Na 5 supermarkten was er eindelijk eentje waar we ergens helemaal onderin een doosje met korrels vonden.
Aangezien we veel gebruik van de toiletten op de campgrounds hebben gemaakt, hebben we uiteindelijk aan 1 rol toiletpapier genoeg gehad. Tip: zoek dit in outdoorwinkels, een soort ANWB-winkels. Hier heb je de grootste kans dat je zoiets kunt vinden.
Al met al is het reizen met een camper een dikke aanrader. De vrijheid, het leven buiten en het feit dat je huisje overal mee naartoe kunt nemen, is echt een genot. Eten wanneer je honger hebt, slapen wanneer je moe bent en genieten van de natuur.
Op iedere campground (ook die zonder faciliteiten) zijn waterpompen om je watertank bij te vullen en kun je je vuiltanks legen.
De electra laadt op via de zonnepanelen op het dak en met de voorraad gas kun je makkelijk 2 weken vooruit zonder zuinig te doen.
Als je een vuurtje mag stoken (wat vaak niet mag vanwege gevaar voor bosbranden), doe dit dan! Want dit draagt enorm bij aan die echte kampeerervaring!
En als je even iets niet weet, vraag dan je buurman of -vrouw. Kampeerders zijn erg gezellig en sociaal en altijd bereid om te helpen.