Midden op de Markt van Sittard start deze etappe. Het is nog vroeg in de morgen, maar de zon doet al zijn best dus de eerste bezoekers zitten al op de terrasjes. We lopen dwars over de Markt, de  Putstraat in en bij de stoplichten rechtdoor. Met een beetje fantasie zien we de Markt nog liggen aan de ene zijde, maar we lopen het groen al in. Als Limburgse heb ik toch nooit geweten dat de natuur zo dicht in het centrum van Sittard te vinden is! We wandelen over De Kollenberg, een bekende buurt in deze stad. Wat zoveel betekent als dat we op de heuvel van de toverheks staan.

Zojuist zagen we de zeven wegkapelletjes, ‘De Voetvallen’ genoemd. De Sint Rosakapel is het begin van het Zuid-Limburgse heuvelland en onze kuiten zijn er klaar voor! Deze kapel was in de tijd van de bokkenrijders verzamelplaats voor criminelen en anderen met slechte bedoelingen. Een hoop historie op deze kleine plek! Het pad loopt verder de velden in. Dit is het gebied van de korenwolf. Een kleine wilde hamstersoort die jaren geleden veel in het nieuws was omdat hij met uitsterven bedreigd werd. We staan opeens op de Windraak. Een minidorpje met een paar huizen, boven op een heuvel, waar het vrijwel altijd hard waait.

Heel ver wandelen we niet over het asfalt, want de route kronkelt al snel weer door velden en bossen. Na een tijdje komt het dorpje Puth in zicht. Dit dorp ligt aan een oude Romeinse handelsweg en is vernoemd naar de drie waterputten. Bij het volgende dorp, Spaubeek, steken we het spoor over en loopt de route een stuk langs de snelweg. Links zoeven ons auto’s en vrachtwagens voorbij, terwijl we ons rechts verbazen over het natuurschoon. Een stel knotwilgen leidt ons het pad. Na twee bochten zijn we de bewoonde wereld alweer uit.

Sommige stukken pad zijn erg smal en ineens voel ik mijn kuit prikken… ‘shit, brandnetels!’. Ik was vergeten hoe dat voelde, de laatste keer was ik nog een klein kind. De route wisselt vergezichten over velden af met stukken bos en schattige paadjes langs beken. Iedere bocht belooft weer nieuwe verbazing. Wanneer we over een veldpad tussen akkers lopen, scheert er ineens een modelvliegtuigje over ons hoofd. We kijken rond, maar zien niemand staan die het ding bestuurt. Was het dan een drone? Even later zien we een soort veredeld tuinhuisje staan met een luchtzak erbij. Drie mannen zittend op drie klapstoelen bedienen de verschillende vliegende objecten in de lucht.

Het dorp Terstraten bestaat uit enkele boerderijen zoals je die in Zuid-Limburg verwacht. Het is er stil, op een man op een brommertje na, die voorbij komt scheuren. Sommige poorten staan open en we proberen naar de binnenplaatsen te gluren. Zo plots als we het dorp binnen wandelden, zo snel staan we er ook weer buiten. Het pad wordt weer onverhard en we proppen onszelf door een aantal smalle voetgangerssluizen. De route blijft ons verbazen. Nu aan de ene zijde bos terwijl aan onze andere kant het landschap omhoog golft en we tegen een paar prachtige huizen aan kijken. Rust blijft het sleutelwoord van deze route.

Wanneer we op een mooi uitzichtpunt uitkomen, loopt een man met hond ons tegemoet. ‘Vogels aan het spotten?’ vraagt hij, terwijl hij naar mijn camera wijst. ‘Nee, wij zijn gewoon aan de wandel, het Pieterpad om precies te zijn.’ is ons antwoord. ‘Ah, er komen hier veel mooie vogels voor. Er komen veel mensen speciaal hierheen om ze te spotten en te fotograferen, dus toen ik die grote camera zag, dacht ik, dat moet een vogelspotter zijn’ lacht hij. We wensen elkaar een goede dag en gaan weer verder. Dat is ook typisch Zuid-Limburg, de mensen zijn altijd in voor een praatje.

Pieterpad etappe 25 van Sittard naar Strabeek.
Deze etappe is 22 km lang. Inclusief korte stops en fotomomenten hebben we hier ongeveer 6 uur over gelopen. Meer informatie over het Pieterpad vind je op www.pieterpad.nl.

Hoe kom je er?

Etappe 25: Tussen Valkenburg en Sittard rijden treinen. Dit maakt het erg gemakkelijk om tussen het begin- en eindpunt te reizen. Wij parkeerden de auto in Sittard op de P+R bij het station.