Pieterpad etappe 1 – Pieterburen – Winsum

Om het landschap van Pieterpad etappe 1 te begrijpen, is eerst een stukje geschiedenis nodig. We beginnen ergens rond de 10de eeuw toen men in Nederland begon met het bouwen van dijken. Het gebied van deze eerste etappe bestond in die tijd nog niet. Of anders gezegd, het bestond wel, maar lag volledig onder water. Met het bouwen van dijken werd dit stuk land bewoonbaar gemaakt. En om zichzelf te beschermen tegen de vele dijkdoorbraken bouwden ze hun huizen op heuvels oftewel wierden. Zoals we lezen in de Pieterpadgids: ‘De Romein Plinius heeft ze beschreven, de stakkers die zich probeerden te handhaven op de boomloze baggerhopen; hij begreep niet hoe ze daar konden leven.’

Dat is wat ons te wachten staat tijdens deze eerste etappe. Uitgestrekte, drooggelegde weilanden en dorpjes waarvan veel gebouwen op wierden liggen. Nadat een erg vrolijke buschauffeur ons heeft afgezet in het centrum van Pieterburen, lopen we eerst het VVV-kantoor binnen voor een potje echte Groningse mosterd. De dame achter de balie roept ons terug als we weer naar buiten willen: ‘Wacht, jullie gaan het Pieterpad wandelen? Dan krijg je nog een kaart van Groningen mee!’ Een ansichtkaart wel te verstaan, waarop ze met een stempel ‘Start Pieterburen Veel succes! Het Groninger Landschap’ drukt. Pas nu zijn we echt klaar om te starten.

We steken de straat over naar een schelpenpad, dat langs de kerk van Pieterburen loopt. In de eerste 5 minuten wandelen van deze etappe zit dus al een fotomoment. De route loopt direct het dorp uit en we volgen een betonnen pad. Er is geen beschutting hier en de zeewind doet zijn best om ons omver te blazen. De wolken jagen door de lucht en voordat we het in de gaten hebben, trekt er een flinke stortbui met zelfs hagel over ons heen. Snel proberen we regenhoezen en poncho’s uit onze tassen te halen en op het moment dat dat gelukt is, is het ook weer droog.

Met kletsnatte broeken komen we aan bij de eerste van verschillende hoge bruggen. Deze bruggen gaan over ‘maren’ heen, voormalige wadgeulen. De route loopt verder over paden van gras en van beton, van het ene weiland naar het andere. Na een tijd wandelen komt het bordje ‘wc over 100 m in kas’ als geroepen. Voorzichtig lopen we het erf van de boerderij op. Op de bakstenen muur staat ‘wc’ in zwarte letters. De boer komt aan lopen en wijst ons naar binnen: ‘Loop maar door! Speciaal voor jullie wandelaars heb ik het toilet in de loods toegankelijk gemaakt’. In het boekje dat er hangt, lezen we boodschappen van andere wandelaars en uiteraard laten we wat kleingeld achter in de melkbus.

Tot op de dag van vandaag zijn ze, hier in het Noorden, nog steeds bewust met het gebruik van de grond bezig. Zo lezen we op een bord bij een van vele akkers, dat de boeren hier gebruik maken van een ruilsysteem van grond. Er mogen maar een keer per drie jaar aardappels gepoot worden en dus tijdens die andere twee jaar moet er een ander gewas staan. Dit om de grond vruchtbaar te houden. De route voert door het Oosterbos. Opvallend, een bos in dit uitgestrekte landschap. We lezen dat dit een compensatiebos is, aangelegd door Staatsbosbeheer, vanwege het weghalen van andere kleine stukjes bos.

De route voert verder door de plaatjes Eenrum en Mensingeweer met fotomomentjes bij bijvoorbeeld ‘De Malle Molen’, een molen die zijn bovenkant mist en waar geen graan meer wordt gemalen, maar een theehuis in zit. Het zijn maar kleine dorpjes, want het is vooral de uitgestrektheid van het landschap dat de boventoon voert tijdens deze etappe. Opvallend zijn ook de gekleurde landhuizen die boerderijen blijken te zijn. Eenmaal in Winsum aangekomen, blijkt dit een erg sfeervol dorp te zijn aan het Winsumerdiep met gezellig verlichte bruggetjes en mooie gebouwen.

Om weer op krachten te komen, wordt ons aangeraden om te gaan eten bij De Gouden Karper. ‘Ze zeggen de oudste herberg van Nederland te zijn’, glimlacht Robert, eigenaar van het bedsteehotel waar we overnachten. Dit wordt bevestigd door de ober van De Gouden Karper: ‘Waar overal in het land veel oude gebouwen afgebroken zijn en vervangen zijn door nieuwbouw, wonen we in een arme regio. Hier lieten ze alles staan. Deze gebouwen in het centrum van Winsum zijn zeker 500 jaar oud.‘ Hij knipoogt: ‘In Zeeland staat nog een herberg waar je tot op de dag van vandaag ook nog kan blijven slapen, maar die is drie jaar jonger!’ We nemen nog een slokje van een heerlijke rode wijn en besluiten dat het in ieder geval de gezelligste herberg van Nederland is.

Pieterpad etappe 1 van Pieterburen naar Winsum.
Deze etappe is met 12 km de kortste etappe van allemaal.
Inclusief kleine stops en fotomomenten hebben we hier ruim 3 uur over gelopen.
Meer informatie over het Pieterpad vind je op www.pieterpad.nl.
Informatie over alle andere etappes van het Pieterpad vind je op de speciale Pieterpad-pagina!

Hoe kom je er?

Vanuit Groningen Centraal gaat er ieder half uur een trein naar Winsum. Deze rit duurt een kwartiertje. (Arriva stoptrein)
Vanuit hier kun je een bus nemen naar Pieterburen. Deze rit duurt 20 minuten. (Qbuzz 68)
Etappe 1 eindigt in Winsum, dus hier kun je de trein weer naar Groningen nemen. Of je blijft een nachtje en loopt de volgende dag etappe 2 naar Groningen, waar het eindpunt zich vlakbij het station bevindt.

Eten en drinken?

In Pieterburen hebben we geluncht bij Het Waddengenot. Hier is het startpunt van het Pieterpad. Dit restaurant is erg toeristisch en de bediening traag. Het eten is wel goed.
In Winsum hebben we gedineerd bij Herberg De Gouden Karper. Een locatie waar je alleen al voor de sfeer en gezelligheid even heen moet gaan. De menukaart is uitgebreid en het eten erg lekker. Ze staan bekend om hun eigengemaakte taarten, maar let wel, de hoeveelheden van het diner zijn zodanig dat wij geen plek meer hadden voor een toetje.

Slapen?

In Winsum hebben we overnacht in het bedsteehotel van Marenland. Dit is een overnachtingslocatie waar er verschillende overnachtingsmogelijkheden zijn: een camping, trekkershutten en een bedsteehotel. De kamer in het bedsteehotel is behoorlijk ruim en heeft een eigen badkamer met een erg fijne douche.
Het geheel ligt aan het water, aan de rand van Winsum en het Pieterpad loopt zelfs over hun parkeerplaats. Het ontbijt was enorm uitgebreid en lekker. Van woensdag t/m zaterdag kun je hier ook dineren.

Erg leuk, Wandelpin heeft een speciale pin voor het Pieterpad: