Pieterpad etappe 12 tussen Holten en Laren is een kleintje. Slechts 15 kilometer lang, maar dan wel eentje die het elke meter waard is. Het is wintertijd en een waterig zonnetje doet zijn best. En ik kan alvast verklappen dat onze conclusie aan het einde van de dag is dat de wintertijd juist een prachtige tijd is om in deze regio te wandelen.

Aangezien deze etappe bij het station van Holten begint, wandelen we eerst door het centrum van dit boerendorp, dat vroeger leefde van de handel in varkens. Daar is nu weinig van te merken, maar we laten ons vertellen dat dit in de carnavalstijd wel anders is. Al snel loopt de route het dorp weer uit en stappen we verder over een zandweg. Eigenlijk is het pad meer het resultaat van het uitslijten van de tractorbanden tussen twee velden. Dan wisselen verharde en onverharde paden elkaar af. Waar we ook lopen, overal is het heerlijk rustig. Soms passeert er een tractor, maar verder wandelen we tussen de velden en de boerderijen.

En de eerste paar kilometers van deze etappe verandert dat beeld niet veel. Een boerderij, een grasveld en soms komt er een paard nieuwsgierig kijken wat die twee wandelaars komen doen. Een tractor puft voorbij…

Dan ineens voelt het alsof we weer terug de bewoonde wereld worden ingezogen. We steken namelijk de snelweg A1 over en schrikken bijna van het razende verkeer, nadat we het afgelopen uur in die rust hebben doorgebracht.

De A1 markeert een kleine verandering in het landschap. Hier wandel je namelijk via een zuiveringsinstallatie naar de Schipbeek. Een beek die vroeger een populaire handelsroute was tussen Deventer, de Achterhoek en Twente. En die nu vooral voor een indrukwekkend wandellandschap zorgt. Via een pad over de oever, tussen twee rijen bomen, lopen we verder. Rechts van ons spiegelt een rij bomen in het gladde water van de beek, dat slechts een rimpeling vertoont als de wind zich laat gelden. Aan de oever aan de overkant van het water spelen drie kinderen met een hond. En verder is het wederom stil…

Wij krijgen niet genoeg van dit plaatje, ook al is duidelijk dat dit niet de natuurlijke loop van de beek is. We lezen dat de beek ‘getemd’ is, omdat deze regelmatig overstroomde, zelfs tot in het dorp Holten. Uiteindelijk steken we de beek via een bruggetje over en nemen even rust op het bankje voordat we dit schilderij verlaten. De route gaat weer verder zoals we begonnen: hier en daar een boerderij, velden, soms een akkerveld, wat koeien en paarden.

Het gebrek aan pleisterplaatsen wordt hier opgevangen door de aanwezigheid van rustpunten en behulpzame boeren die een koelbox met lekkernijen voor wandelaars hebben klaar staan. Langzaamaan wordt de omgeving steeds boomrijker. Uiteindelijk wandelen we echt het bos in. Dit is het terrein van Landgoed Verwolde. Even buiten het bos ligt een boerderij met groen-gele luiken die ons een stukje terug in de tijd brengt. Op de gevel siert de naam Grootdengerink en dit blijkt een familienaam uit de regio te zijn. We passeren een felgele slagboom met de naam ‘Landgoed Verwolde’ en daarmee is het helemaal duidelijk waar we zijn.

Dan zien we ineens duidelijk waar het om gaat. Het landhuis torent statig voor ons uit. Heel dichtbij mogen we niet kijken, want de poorten zijn gesloten. Ook het bijbehorende theehuis is vanwege de wintertijd niet geopend. We moeten onze dorst dus nog even houden, maar het eindpunt Laren komt langzaam in zicht. Maar eerst nog wandelen we langs het Binnenhof, een 18de eeuwse pastorie die later uitgebouwd werd tot een rijke villa. Daarnaast liggen een aantal lage woningen, waarop in sierlijke letters staat geschreven dat dit het voormalige schooltje is.

Wanneer we het dorp Laren binnen wandelen, staat de zon parmantig aan de hemel. We herkennen de kerk die er vooral Romeins uitziet. Het resultaat van het ontwerp van waterstaatsingenieurs. De terrassen zitten vol en het dorp bruist. Regelmatig komt er een luxe auto voorbij met dito passagiers. We zinken neer op het terras en na de rust van de afgelopen wandeling, kunnen we ook genieten van het leven op het centrale plein in het dorp.

Pieterpad etappe 12 van Holten naar Laren.
Deze etappe is 15 km lang volgens het boekje. Onze teller komt op 16 km uit. In totaal lopen we hier, met stops en fotomomenten, ongeveer 4 uur en een kwartier over.

Meer informatie over het Pieterpad vind je op www.pieterpad.nl.

Andere verhalen over etappes van het Pieterpad vind je op de speciale Pieterpadpagina.

Hoe kom je er?

Wij parkeerden de auto bij onze overnachtingsplek in Holten. De eigenaar van de bed & breakfast is zo vriendelijk om met ons naar het eindpunt in Laren te rijden, zodat we daar de auto kunnen parkeren. Hij brengt zet ons vervolgens af bij het station van Holten waar de etappe begint.
Met het openbaar vervoer dien je hiervoor minimaal een uur aan reistijd voor uit te trekken.

Eten en drinken?

In Holten hebben we erg lekker gedineerd bij Tastoe in het Kulturhuis in het centrum. We kwamen hier overigens terecht op aanraden van Joke van onze Bed & Breakfast en kregen van haar een kortingsbon mee.

Er liggen geen echte pleisterplaatsen op de route. Wel is er een boerderij waar je versnaperingen kunt kopen en ook is er een onbemande rustplek, waar zelfs nog iets meer mogelijkheden voor eten en drinken zijn. In de zomer is het theehuis van Landgoed Verwolde te bezoeken, maar dan ben je eigenlijk al bijna in Laren.

In Laren hebben we onder het genot van een drankje mensen gekeken vanaf het terras van Café Witkamp.

Overnachten?

Aangezien we twee etappes gingen wandelen, sliepen we in het midden in Holten bij Bed & Breakfast De Noordenberg. Wij sliepen in een soort bijgebouwtje in de tuin achter het huis. Een heerlijke plek! We hadden een soort eigen appartementje met een keukentje erbij. Alles was erg groot en schoon. De auto mocht op de oprit geparkeerd worden. Het ontbijt werd in ons appartement geserveerd en was lekker en erg uitgebreid. Gastvrouwe Joke is een schat en zorgt dat je niets te kort komt.
Klein, leuk detail: de dierenkussens op het bed zal ik nooit meer vergeten! ‘Ik wil de eekhoorn!’ En dus kreeg wandelgenoot Frank de uil!