Veel mensen vragen het zich af, sommigen durven het niet te vragen: “Wat doe je nu eigenlijk de hele dag?” en “Waar verdien je nu je geld mee?”. Het antwoord op deze vragen is simpel: “Ik ben druk met J Loves to Travel, J Loves to Write en J Loves Books.” Maar dat zegt niet heel veel over wat ik werkelijk doe. Daarom deze blog met ‘een week in het leven van J Loves to Travel’.

De eerste dag van deze week is een rustige dag. Ik heb vandaag geen afspraken. En dat is maar goed ook! Ik heb de afgelopen weken mijn administratie helemaal links laten liggen. De hele ochtend spendeer ik dan ook aan het bijwerken van overzichten, het verwerken van inkoopfacturen en het opstellen van verkoopfacturen, met name van verkopen vanaf J Loves Books.
De middag is het gelukkig allemaal minder taaie kost. Ik heb een idee voor een mini voor de weekkrant VIA Maasgouw. In de gemeente staat een oude steenfabriek, die gesloopt wordt om plaats te maken voor modernere bedrijfshallen. Ik doe wat onderzoek naar de historie van dit gebouw en schrijf alvast de tekst van deze column.

Vandaag heb ik een gesprek met een van mijn opdrachtgevers. Inez, van INEZ T&C, gaat met zwangerschapsverlof en ik rijd naar het witte stadje Thorn om met haar de overdracht van werkzaamheden te bespreken. Zij geeft gedurende haar verlof zelf geen trainingen en coaching, maar een aantal zaken blijven gewoon doorlopen. Daarnaast is zij druk met de ontwikkeling van een groot, maatwerk trainingstraject en kan ik daar ook behoorlijk wat werk voor doen. Buiten het feit dat Inez en ik samenwerken, zijn we ook goede vriendinnen. Na een gezellige lunch samen, stap ik in de auto en rijd naar de steenfabriek waar ik gisteren al een tekst voor een column over geschreven heb.

Wanneer ik aankom bij de steenfabriek, staat daar net politie. Ik heb geen idee waarom, maar omdat ik niet tot last wil zijn en zomaar met mijn grote camera het terrein op wil lopen, besluit ik door te rijden. Eerst even een foto maken voor een komende column voor de VIA Maasgouw, over een kasteeltje in het dorp Heel. De zon schijnt en de omgeving van het kasteel is verlaten. De perfecte omstandigheden voor een mooie foto! Daarna rijd ik weer terug naar de steenfabriek en daar is de rust ook weer wedergekeerd. Ik maak mijn foto’s en kan weer terug naar huis.

Vandaag staat een tripje naar Amsterdam op de planning. Voordat ik de trein neem, bewerk ik de foto’s die ik gisteren heb genomen en stuur mijn column naar de VIA Limburg. Op woensdagochtend komt de nieuwe VIA uit en kijk ik ook snel welke artikelen van mij geplaatst zijn. Omdat het komende weekend carnaval is, hebben ze een carnavalsspecial deze week. Er staat een groot artikel in van mij over een carnavalsliefde. Ik doe nog wat op social media voor PitchLight, de band waar ik altijd in gespeeld heb als saxofoniste. In mei komen we weer bij elkaar voor een eenmalige reünie en de promotie ligt bij mij.

Rond de middag neem ik de trein naar Amsterdam. Even een rustmomentje, want ik besluit niet te werken, maar lekker te lezen gedurende de twee uur durende reis. Het netwerk-event waar ik heen ga, vindt plaats in Level Eleven. Op de bovenste verdieping van een toren naast het Centraal Station wachten Susanne en Teun van het marketingbureau alle deelnemers op. Met op de achtergrond een weids uitzicht over de stad, krijgen we alle ins en outs te horen over reizen door Umbrië. We spreken met hoteleigenaren, mensen die tours organiseren in het gebied en een dame van de luchtvaartmaatschappij.

Ondertussen is dit ook de perfecte gelegenheid om wat collega’s uit het vak te ontmoeten. Zo schrijf ik regelmatig voor Wandelmagazine en ontmoet ik redacteuren Hans en Bert ‘in het echie’. Sinds vorig jaar schrijf ik voor Mountainreporters.com en heb al vaak gemaild met eigenaar Edwin. Ook hij is erbij vandaag en onder het genot van een heerlijk Italiaans wijntje, maken we eindelijk echt kennis. Het informatieve deel van de avond wordt afgesloten met een kookshow van de kok Antonella Barbella. Met mijn buikje gevuld met handgemaakte pasta, truffels en andere Italiaanse heerlijkheden, keer ik aan het eind van de avond weer terug naar Limburg.

Mijn aanwezigheid op de Umbrië netwerkdag gisteren, was natuurlijk niet zonder reden. Ik heb deelname aan een persreis naar het gebied kunnen regelen, maar helaas kan ik zelf niet gaan. Daarom stuur ik alle informatie door naar de hoofdredacteur van Wandelmagazine, zodat hij iemand anders kan sturen. Vandaag ben ik ook druk met het communiceren met een ander marketingbureau, dat een persreis naar Val Gardena in Italië voor mij regelt. We maken afspraken over het vervoer, de huur van het skimateriaal en het hotel. Over drie weken is deze reis al, dus het wordt tijd om dingen vast te leggen.

En er valt nog meer te regelen. Als tourmanager van de band Eric Clayton And The Nine heb ik vandaag contact met een Zwitsers festival, die de band heeft geboekt. Ik stel altijd een contract op met de afspraken tussen zo’n festival en de band. En een festival in Zwitserland is net even meer werk. Want geen euro’s maar Zwitserse francs. En aangezien het land niet bij de EU hoort en we te maken kunnen krijgen met invoerrechten, zorg ik voor lijsten van muziekinstrumenten en dergelijke voor de douane. Ik heb contact met onze chauffeur en bespreek met hem wat de bedoeling is. Het leuke aan dit werk is, dat ik dit kan combineren met mijn reisschrijven. We zitten over drie weken in de buurt van de stad Zürich en ik blijf een dag extra om de stad te ontdekken.

Het is 1 maart en dat betekent dat ik vandaag verkoopfacturen opstel en verstuur, statistieken bijhoudt en andere administratieve taken te doen heb. Gisteren heb ik nog een bezoekje aan de fysio gebracht. Ik ben aan het trainen voor de halve marathon in Berlijn, begin april. Ook dat combineer ik weer met werk, aangezien ik in Berlijn de reisgids van Reisroutes.be ga uittesten. Ik werk al een hele tijd met deze organisatie samen en ben persoonlijk echt een fan van de digitale reisgidsen. Ik print deze gids vandaag even in kleur uit, zodat ik een paar leuke foto’s van het gebruik ervan in Berlijn kan maken, over een paar weken.

Concluderend kun je wel zeggen dat het werkleven van een tekstschrijver lang niet altijd over schrijven gaat. Sterker nog, ik heb in de beschreven week bijster weinig geschreven. Daar staat tegenover dat er zeker ook weken zijn dat ik wel veel achter de laptop zit en veel woorden produceer. En dan heb ik heel veel kleine taken nog niet eens genoemd. Zo ben ik bezig met het leren van de Spaanse taal en probeer ik iedere dag wat te oefenen. En werk ik wekelijks aan de verbetering van mijn websites. Vaak zijn dat kleine dingen, aan de achterkant, waar jij als bezoeker van de site weinig bewust van merkt.

Een week in het leven van J Loves to Travel is in ieder geval altijd heel erg gevarieerd. Doordat ik drie verschillende takken in mijn bedrijf heb, zijn de werkzaamheden nooit hetzelfde. Dit verslag bevat zeker niet alle taken die ik uitvoer. Het laat wel zien, dat er vaak een hoop regelwerk vooraf gaat aan een geschreven artikel dat uiteindelijk in een krant, tijdschrift of op mijn website terecht komt. Het is meer dan een kwestie van ‘gaan zitten en schrijven’.

Heb jij wel eens een verslag geschreven van je eigen werkweek? Het maakt niet uit of je zelfstandige bent of in loondienst werkt. Het geeft je vaak goede inzichten over je werk en jezelf!