In januari 2017 bezocht ik deze locatie voor een opdracht voor de School voor Reisjournalistiek en schreef onderstaande tekst. In de maanden die volgden waren er twee branden en besloot de eigenaar (een projectontwikkelaar) om het pand te slopen. Erg jammer, want het gebouw was dan wel een vreemde eend in het centrum van het dorpje Herten, maar vertelde een stukje historie. Daarom heb ik besloten om het de tekst van toen, eigenlijk een dubbele mini, alsnog op deze website te plaatsen.

Kloosterleven

Het is januari 2017, als ik mijn hoofd naar links draai. Zodra ik me naar het gebouw aan mijn rechterzijde draai, krijg ik het gevoel om in de jaren 50 van de vorige eeuw te zijn. De letters van het grote bord voor het gebouw zijn grotendeels verdwenen, het is dat ik weet dat hier ‘De Goddelijke Voorzienigheid’ moet staan. Aan de achterkant van het gebouw is het enige aanknopingspunt te zien, waardoor blijkt dat het hier om een klooster gaat: drie series met kruisen markeren waar vroeger waarschijnlijk een glas-in-loodraam heeft gezeten. Nu dichtgemetseld en voorzien van 3 kruisen per raam.
Er zijn nog enkele ramen niet dichtgetimmerd of -gemetseld en daardoor is het Spartaanse uiterlijk van de kamers te zien. Gescheurde en verkleurde lichtgele gordijnen, een grote metalen wasbak en door de kier van de kapotte kastdeur is nog een rieten wasmand met lakens te zien. Inmiddels steekt er een straf windje op en dwarrelen er wat sneeuwvlokjes door de lucht die de eenzaamheid die dit gebouw uitstraalt tot op het bot voelbaar maken. Hoe zou het gevoeld hebben voor die zusters die uit Frankrijk kwamen, begin 20e eeuw, zonder kennis van de Nederlandse taal, ver van huis, in een klein Limburgs dorp?

Waar? Herten, Midden-Limburg
Naam? Klooster De Goddelijke Voorzienigheid
Website? Geen, in september 2017 is de eigenaar (projectontwikkelaar) begonnen met de sloop.