In de Achterhoek met Duitsers en Mindy: Pieterpad etappe 15

Zelhem – Braamt

Tijdens de eerste zaterdag van het nieuwe jaar is het tijd om de route tussen Zelhem en Braamt in de Achterhoek te verkennen. Ik had van beide plaatsnamen nog nooit gehoord, dus dit is met recht een onbekend stukje Nederland te noemen. Deze etappe heeft een aanloopje nodig. De route begint in Zelhem en loopt een heel stuk door het dorp en via industrieterrein en sportvelden. Wanneer we de onverharde paden oplopen zien we een paar boerderijen en een soort toren. Dit is de Kathedraal van Heidenhoek. Laat je niet leiden door deze naam want dit gebouw heeft helemaal niets met religie of de kerk te maken.

Terug in de tijd

Deze Kathedraal van Heidenhoek betreft een oude graanmaalderij. De grote, rechthoekige toren ligt dan ook bij een aantal oude boerderijen waarvan alleen de muren nog overeind staan. De naam is puur gebaseerd op het uiterlijk van het gebouw. In dit geval zijn er woningen gemaakt in deze Kathedraal en worden ook de omliggende boerderijen in ere hersteld. We lezen dat dit niet overal het geval is, vaak is het goedkoper en makkelijker om alles te slopen. Jammer, want dit zijn toch imposante gebouwen die wel perfect in de omgeving passen. Even verderop het pad staat een schattig huisje met bijbehorende oldtimer. We wanen ons nu helemaal in de jaren zestig!

137 kale takjes

De route gaat verder over het Kolkstroeterpad, een pad langs een oude houtwal. Op het bordje lezen we dat hier 137 wilde plantensoorten voorkomen. ‘Nou, in de wintertijd zijn dan 137 verschillende soorten kale takjes’, zegt wandelgenoot Petra met een lach. We lezen eveneens dat dit stukje natuur nog bestaat dankzij een aantal buurtbewoners die ruim 15 jaar geleden (dus nog niet zo heel lang geleden) in actie zijn gekomen voor het behoud ervan. Aan onze linkerkant ligt de houtwal en aan de rechterkant grasvelden voor het maken van grasmatten. Ineens rent er een grote haas van rechts naar links over die enorme groene vlakte. Wat een snelheid heeft zo’n beest!

Bekende Achterhoeker

De omgeving verandert langzaam van akker- en graslanden naar bos. Tussen de bomen door zien we links van ons een enorm huis op een enorm stuk grond liggen. ‘Daar moet toch wel een Bekende Nederlander wonen’, zegt Petra met een vragende blik. Terwijl we verder wandelen, proberen we ons alle BN’ers te bedenken die in de Achterhoek wonen. Ilse de Lange? Guus Hiddink? Angus Young van ACDC? Of misschien wel een voetballer waarvan wij de naam niet weten…

Al denkend komen we aan bij een brede gracht. De gracht die hoort bij Kasteel Slangenburg. Onder het ‘genot’ van de fluittonen van Berdien Stenberg zitten we even later met een kop warme chocomel en een groot stuk appelnotentaart voor onze neus in een van de stijlvol aangeklede bijgebouwen van het complex. De ober weet ons raadsel van de bekende Achterhoeker op te lossen. Volgens hem woont er een rijke autohandelaar even verderop. Ietwat teleurgesteld gaan we weer in de antieke stoeltjes zitten. Wij hadden ons geld op Guus Hiddink gezet.

Goede Duitsers

We lezen dat het kasteel, waar we onze zoete lunch hadden, aan het einde van de 19de eeuw werd aangekocht door een Duitse familie. De oorlog kwam, maar deze familie waren ‘goede Duitsers’. Ondanks dat werd het complete landgoed geconfisqueerd en kwam onder beheer van Staatsbosbeheer. Enkele jaren na de oorlog kocht een stel monniken het landgoed op en gingen in het kasteel wonen, terwijl zij ondertussen hun eigen abdij bouwden op het landgoed. Tot de dag van vandaag wonen zij daar nog en gebruiken het kasteel als gastenverblijf voor de retraites die zij organiseren.

We verlaten het terrein van Kasteel Slangenburg en lopen over een smal pad tussen dikke bomen. Terwijl de zon tussen de wolken door piept, proberen wij een de overkant van een weiland te bereiken zonder dat het water onze wandelschoenen in loopt. Even verderdoor loopt de route voorbij een snelweg. ‘Klopt het echt dat we nu gewoon langs die autoweg, door de tunnel moeten? Er ligt niet eens een voet- of fietspad?’ Petra kijkt me vragend aan. Ja, de route blijkt te kloppen en snel lopen we de tunnel door, terwijl de auto’s vlakbij voorbij razen. Gelukkig loopt de route snel daarna weer de natuur in.

IJsselwereld

We passeren de spoorlijn Doetinchem-Winterswijk. Het enkele spoor lijkt compleet verlaten, maar blijkt een van de weinige, nog in dienst zijnde, lokaalspoorlijnen te zijn. Waar we de route de afgelopen uren vooral door bosrijk gebied liep, lopen we nu het gebied van de IJssel binnen. Het landschap wordt wat uitgestrekter. We lopen over een nieuwe sluis die hier sinds 2016 ligt. ‘Het lijkt toch meer alsof dit in de jaren negentig gebouwd is’, zegt Petra met een blik op de felle kleuren. Achter de sluis ligt een vistrap, waar nu geen vis te zien is, maar dat kan aan het hoge water liggen. Gelukkig ligt er een vlonderpad op het laatste gedeelte, zodat wij ook zonder problemen verder kunnen ondanks de hoge waterstand.

Mindy

Even later ontmoeten we Mindy de poes. We weten natuurlijk niet hoe ze heet, maar voor het gemak noemen we haar Mindy. Ze staat ons al op te wachten een stuk voor de boerderij waar ze woont. Nadat ze ons haar persoonlijk levensverhaal heeft gemiauwt, loopt ze een stuk met ons mee. Uiteraard hoopt ze op een stuk van de kip die in de salade zit, die Petra ondertussen eet. Na dit lekkere hapje en enkele honderden meters meegelopen te zijn, komen er ons andere wandelaars tegemoet. Ze twijfelt even, zegt ons vervolgens gedag en doet hetzelfde trucje bij de nieuwe wandelaars. Zo krijgt ze haar maaltje vandaag wel bij elkaar zonder op muizen te hoeven jagen!

Ons laatste deel van de etappe is inmiddels aangebroken. Onze schoenen zijn nog redelijk schoon, maar daar wordt nu direct verandering in gebracht. Via de oevers van twee sloten lopen we richting Braamt. De modder rijkt tot onze enkels en voorzichtig proberen we ons pad te vinden op dit smalle stuk. Snel genoeg lopen om niet weg te zakken, maar langzaam genoeg om niet uit te glijden en in de sloot te belanden. Uiteindelijk hoppen we van graspol naar graspol door het naastgelegen weiland dat verder blank staat. Een etappe die goed voor onze conditie is, laten we het daar maar op houden.

Algemene informatie:

Pieterpad etappe 15 van Zelhem naar Braamt.
Deze etappe is 18 km lang op papier. Inclusief korte stops en fotomomenten hebben we hier ongeveer 5 uur over gelopen.
Meer informatie over het Pieterpad vind je op www.pieterpad.nl.

Hoe kom je er?
Wij parkeerden de auto, gratis, in het centrum van Zelhem. Hier kun je in een van de zijstraten langs de weg parkeren. Ook ligt er een groot parkeerterrein even verderop en dit staat duidelijk aangegeven.
In Braamt pakten wij Arriva bus 24 richting Doetinchem. Deze bus rijdt ieder half uur. In Doetinchem uitstappen en dan Arriva bus 23 richting Borculo nemen. En dan kom je vanzelf weer door Zelhem, waar je op de Markt kunt uitstappen.

Eten en drinken?
Wij hebben gegeten bij Eetcafé De Groes in Zelhem. Een echte drukke dorpszaak, iedereen kent elkaar en er hangt een gezellige sfeer. Allerlei soorten mensen, van jong tot oud, zit hier bij elkaar. De kaart is erg uitgebreid en typisch voor een eetcafé (denk aan schnitzels, saté en hamburgers). Verbazend genoeg serveren ze ook een aantal chiquere gerechten, zoals wildpaté. Wat je ook besteld, het smaakt allemaal even lekker! Ooit leerde ik: kies altijd de klassieker of het gerecht waarmee een zaak bekend is, want dat is niet voor niets. Dus koos ik het ‘Pannenbroadsel’ en de heerlijke stukjes vlees in een romige rodewijnsaus waren om te smullen. Houd je van toetjes? Zorg dan dat je nog wat ruimte laat, want dit zijn behoorlijke porties. Aanrader wat betreft het dessert: de Winter Flurry.