De poëtische kant van het Heuvelland

Fietspad, wandelpad,

karrenpad en vlonderpad.

Weg in ‘t Heuvelland.

(Geert de Kockere)

 

In de Belgische Westhoek is alles precies wat het lijkt. Geen versieringen, geen dikdoenerij. Alleen de naam al: Westhoek. De westelijke hoek van België. De gemeente Heuvelland, alweer zo’n duidelijke naam, biedt een enorm netwerk aan wandelroutes. ‘Bergdichter’ Geert de Kockere neemt me mee aan de hand van zijn woorden.

Tekst & foto’s Judith van Bilsen
Haiku’s Geert de Kockere

Wij starten het Stiltepad van Westouter in de Douvevallei. We hebben nog geen honderd meter gewandeld als Geert, die zichzelf bergdichter noemt, alweer halthoudt bij een wei vol met grijze koeien. Hier draagt hij zijn eerste haiku voor.

Koeien grazen voort,

eten tussen de heuvels

mee de hitte op.

Geert legt uit: “Een haiku bestaat altijd uit drie regels. De eerste regel heeft vijf lettergrepen, de tweede regel heeft er zeven en de laatste regel heeft er weer vijf.” Met zijn haiku’s streeft Geert ernaar dat we de wereld om ons heen beter zien. “Mijn haiku’s geven je een andere kijk op het Heuvelland.” En ik moet toegeven dat zijn Belgische accent alles wat ‘zachter’ laat klinken. Ondertussen praat Geert verder, want de grijze koeien blijken van een bijzonder ras te zijn: de Bazadaise. Een van oorsprong Franse koe die heel langzaam groeit en nooit gekruist is met andere rassen. Dat levert vlees op voor fijnproevers.

De route slingert verder door het landschap. We wandelen door het bos, tussen akkers en door velden. Een fazant marcheert trots over een smal weggetje en trekt zich niets van ons aan. Even verderop graast een hertje aan de bosrand. Net als Geert zijn volgende haiku wil voordragen, houdt hij ineens zijn adem in. Naast ons schuifelt een egeltje voorbij naar de berm aan de overkant van de weg. Het bos waar het egeltje vandaan kwam, staan nog verschillende paarse boshyacinten. “In het voorjaar komen hier drommen toeristen naartoe om het paarse tapijt in het bos te bekijken. De hyacint is nu echter bijna uitgebloeid, dus hebben we de omgeving weer voor onszelf.” zegt Geert opgelucht.

Verder lezen?
Dat kan! Deze reportage staat in Wandelmagazine 2019-3 en die bestel je hier.

In deze editie van Wandelmagazine staat ook een reportage over de Goldsteig in Tsjechië van mijn hand: Volg het pad van het witte goud.

Bergdichter Geert en zijn werk in de hangmat
De Kemmelberg